Buitenwereld

Damian was eindelijk van zijn muffe kamer afgekomen om er is op uit te gaan. Vandaag vond hij het wel is tijd worden om te kijken wat zich zoal in de buitenwereld afspeelt, en dan met name de bossen. Al meerdere keren had hij vanuit zijn kamerraam een groot bos gezien, was het dit? Of toch een ander bos? Damian wist het zelf eigenlijk ook niet maar toch was het fijn om buiten te zijn, eigenlijk was dit vertrouwde grond voor hem. Voor de meeste mensen een huis maar voor hem waren dat straten en bossen. Damian pakte zijn pokéball en liet Houndour eruit. De pokemon had ook wel een wandeling verdiend, dan kon hij ook zijn pootjes even strekken. ''Ga maar spelen Dark, maar blijf wel in de buurt.'' De Houndour twijfelde geen moment en ging een stukje rennen om andere pokemons op te zoeken. Misschien dat hij nog wat vriendjes kon maken. Damian vond het allemaal wel goed, Dark liet toch wel merken als er iets aan de hand was en dan was Damian er ook altijd snel.

Na een tijdje kwam Damian aan bij een open stuk waar een picknicktafel stond. Damian ging er zitten. Op de grond zaten een paar Tailow pokemonvoer te eten, mensen doen dat erg vaak blijkbaar. De jongen keek even goed rond, het was echt een prachtig stuk bos en het was zeker een plek waar hij vaak naar toe zou gaan, ook Dark vond het blijkbaar heel leuk. De Houndour kwam na een tijdje weer teruglopen en ging naast Damian zitten, de jongen lachde even en gaf hem een aai en wat pokémonvoer.

Een jonge liep met een piplup aan zijn zijde het bos in. Zijn handen in zijn zakken en zijn hoofd gebogen, hij keek naar zijn schoenen die hem langszaam vooruit brachtten. De piplup keek de jongen aan en hield zijn hoofd schuin, 'Pii' De jongen,genaamd Lucas schrok op uit zijn gedachten en keek naar piplup, 'er is niets piplup' zei de jongen met een zwake glimlach. Piplup's voetjes maakte ploppende geluidjes het klonk met vrolijk maar dat was het kleine diertje niet echt, zijn trainer zat ergens mee dat voelde hij gewoon aan. Lucas haalde een hand door zijn blauwe lokken en keek op. een zuchtje ontsnapte uit zijn mond. Hij wist niet wat hij moest doen... toch de reis gaan maken van zijn dromen en zelf strijden voor badges en lintjes of na dit naar de gym gaan om de gym te runnen? Hij was wel de enige die het kon doen... zijn broer... die was op reis nouja op reis... hij kwam nooit meer terug, de jongen beet op zijn lip. Als hij er aan dacht kreeg hij krampen. zijn ogen werden vochtig, lucas stopte met lopen, waarom zou hij nou een potje gaan janken... Hij had wel een rede maar kom op hij was 17, jongens van zijn leventijd deden dat niet... toch? Piplup doet zijn sjaalte af en hield die omhoog om hem aan lucas te geven. Lucas schudde zijn hoofd en knielde neer. 'het gaat wel piplup' zei hij met een zwak glimlachje en bond het sjaaltje weer bij piplup om, een blauw sjaaltje met een witte pokeball erop afgebeeld, op dat sjaaltje stonden ook lucas gegevens dat vond hij wel handig in de school, zouden er nog meer piplups lopen zou hij met gemaak zijn piplup herkennen simpel weg door het sjaaltje en zijn gegevens. Lucas stond weer op, piplup stak zijn flipper uit naar lucas en lucas pakte het voorzichtig beet, terwijl hij verder liep dacht hij na over zijn broer... de dood van zijn broer was hem altijd bij gebleven als hij nou maar eerder was geweest, stel rot jongens... Lucas balde zijn vuisten, zijn broer was neer gestoken door een stel rot jongens omdat hij is een keer weigerde lunchgeld aan hun te geven. Zijn broer was een erg makkelijk slachtoffer, lucas daarin tegen niet, vroeger was hij net zijn broer maar sinds hij de dood van zijn broer voor zijn ogen had gezien was lucas totaal veranderd. de arme kleine rosalia was mee genomen, ze hadden hem gewoon beroofd voor zijn pokemon... nouja zijn, zijn broer... hij slikte waar zou hij nuu zijn? Hij zuchtte en liep met zijn handen in zijn zakken verder. Lucas was een soort van afgesloten van de buitenwereld alleen piplup zag hij nog. Lucas zuchtte hij was blij dat hij rosalia nog heeft kunnen redden ookal was dat niet makkelijk geweest. Lucas ging met zijn hand naar zijn zij, het litteken van het mes van de moordenaar van zijn broer zat er nog steeds, het enige teken van zijn broer. Piplup trok aan de broekspijp van lucas en hij schoot op uit zijn gedachten. een jongen met een houndour zat bij de picknick tafel de jongen lachtte en lucas slikte even, zou hij er bij gaan zitten? Lucas had schijt aan iedereen en liep naar de jongen toe. 'Hoi' zei hij kortaf om aan te tonen dat hij er was en de jongen zich niet bedreigd zou voelen of schrikken. Lucas ging zitten aan de andere kant van de picknick tafel met de rug naar de jongen toe. Lucas wierp zijn rugtas op de grond en haalde er wat pokémonvoer uit en gaf het aan piplup die het gulzig op at.

Damian merkte op dat een jongen met een Piplup dichterbij kwam. Hij keek er verder niet meer na, hij kende de jongen niet en echt veel zin om nieuwe vrienden te maken had hij ook niet. Vandaag wilde hij gewoon even rusten en wat leuks doen met zijn pokemon, die voor Damian echt alles was. Inmiddels was Dark alweer aan het rondrennen en op een paar kruimeltjes na was al het pokemonvoer op. Dark hield daar erg veel van, maar misschien moest Damian minderen met hem eten geven, hij kreeg te veel en dat zou zijn gezondheid niet teveel goed doen. Even zuchtte Damian en keek hoe de Houndour aan het spelen was met een andere pokemon, het was een Zigzagoon. Er was geen andere trainer in de buurt van wie die zou zijn dus nam hij aan dat het een wilde pokemon was.

Toen even later de jongen ook op het bankje ging zitten en hem begroette zei Damian verder niks. Hij had best beleefd willen zijn, maar iemand de rug toe keren vond Damian alles behalve beleefd. Als je dan zo aardig bent om hoi te zeggen kijk dan ook iemand aan. Met zijn ogen bekeek Damian de Piplup erg goed. Hij vond het maar rare pokemons, die klein vogeltjes. Ze liep al raar en maakten ook nog van die irritante piepgeluidjes; Nee, Damian zou je nooit zien met een Piplup. Na een tijdje stond Damian op en liep richting Houndour die inmiddels al meerdere vrienden had gemaakt; na de Zigzagoon waren nu ook twee Poochyena's en een Growlithe. De laatste was een wilde pokemon, die hier waarschijnlijk was achtergelaten. In de verte zaten namelijk twee Arcanine die waarschijnlijk de ouders waren. De twee Poochyena waren van een meisje dat verderop stond, hij vond dat ook erg leuke dieren.

Lucas zuchtte en keek toe hoe piplup zijn eten opat. Lucas hoorde de jongen niet, maar dat maakte lucas dus niets uit negeren of niet, hij hoefde geen gezeldschap vandaag, piplup was al genoeg voor hem. Piplup die vrolijk rondjes rende en om meer eten vroeg staarde lucas aan, het was duidelijk dat zijn trainer ergens mee zat over duidelijk. Lucas zuchtte en gaf piplup het voer waarom hij vroeg, hij zei niets hij was in diepe gedachten verzonken... zijn broer... zijn enige broer... vermoord door een stel verwaande mogolen, wie vermoord er nou iemand als hij zijn lunchgeld niet gaf. Het eerste was, lucas had de jongens niet kunnen stoppen. Piplup ging naast lucas zitten op het bankje. met zijn handen gevouwen en hoofd naar beneden beet lucas op zijn lip. hij haten het leven buiten de veilige thuis haven, de steegjes ging hij liever uit de weg. En dat moest de gymleader worden, een jongen die bang was voor steegjes omdat zijn broer daar was vermoord, nou lekker gymleader.

Hij wist niet echt wat hij moest doen en pakte zijn tekenblok maar, hij begon rond te kijken of hij wat kon schetsen uiteindelijk koos hij voor een wilde rosalia. en begon de pokemon na te schetsen, lucas had een echter teken talent voor dat soort dingen, al hoewel lucas graag binnen was, tekende hij liever buiten, bij het tekenen was hij in zijn eigen wereld en niemand zo hem daar kunnen storen of pijn doen.