Napraten over het gevecht

Damian liep de Grand Garden in en ging op de rand van een grote fontein staan. De vele wilde pokémon bekeken hem en snuffelde wat aan hem. Met een strenge blik keek hij de pokemons aan maar besloot ze niet weg te sturen of bang te maken, integendeel; hij gaf ze wat pokemonvoer. Hij had immers ook geen reden om ze weg te sturen als ze alleen maar een beetje aan het ruiken waren om te zien wie de onbekende trainer was. Damian pakte zijn twee pokéballs en gooide ze in de lucht. ''Ga maar spelen jongens.'' Dark en Yazoo twijfelden geen moment en gingen er vandoor om met wilde pokemons te gaan spelen. Op de fontein zat een trotse trainer die zijn eerste gevecht hier op Rikai had gewonnen. Het was een mooi gevecht geweest en hij wilde het er nog even over hebben met Ayano. Damian pakte zijn mobiel en belde Ayano op. Hij had haar nummer nooit gevraagd maar hij had in het begin van het jaar een nummerlijst gekregen van elke leerling en leraar. Zo kon hij ze altijd bereiken mocht dat nodig zijn. Damian had gevraagd of ze naar het park toekwam, en hopelijk kwam ze dan ook.

Ayano voelde haar binnen zak trillen, ze trok haar wenkbrouw op, wie zou haar nou willen bellen, ayano was namelijk na het gevecht naar het ziekenzaaltje gegaan om haar pokemon optelappen. aarzelnd nam ze de telefoon op eerst verwachtte ze dat haar oom of tante zouden bellen maar het was een jongen dat hoorde ze aan zijn stem, 'Uhmm hoi' zei ze aarzelend, ze hoorde damian, metteen was ze erg vrolijk, toen hij vroeg of ze naar het park kwam had ze ja gezegt. Na een 2 minuten waren haar pokemon klaar en liep ze naar de grand garden waar ze had afgesproken met damian.

Ayano liep de grote tuin in, wilde pokemons waren aan het spelen in de grote tuin en ayano glimlachtte, de pokemons waren hier schitterend. ayano liep verder naast haar liep april die met haar borst vooruit en haar hoofd ophoog liep. Ayano grinnikte ze was blij dat april trots op zichzelf was, dat mocht ze ook van ayano zijn, het was een geweldig gevecht geweest. Even later zag ze een jongen op een fontein zitten met een rode cape niemand anders liep met een rode cape dus het moest damian wel zijn. ze glimlachtte toen ze dichterbij kwam en zag dat het damian was. 'Heei' zei ze met een glimlach. Er was wel iets anders aan ayano haar haren hingen niet meer los maar zaten in een hoge staart gebonden met een zwart lintje die ze tot een strikje had gevormt. ze ging naast damian zitten en liet pichu uit haar pokeball, 'ga maar spelen met de andere' metteen daarna waren pichu en april vertrokken naar de andere wilde pokemon.

Damian keek even op toen hij in de verte Ayano aan zag komen. Hij glimlachte even en keek naar April die er weer helemaal fit uitzag en blijkbaar erg trots was op zichzelf. De jongen keek toe hoe ook haar pokémons zich mengden bij de groep terwijl Yazoo inmiddels weer terugkwam, dat was niet echt een wezen die veel hield van aandacht en al helemaal niet zo van andere pokemons. ''Hey, alles goed? Ook alles goed met je pokemons?'' vroeg Damian maar meteen om gespreksstof te hebben voor dit moment. Hij wist eigenlijk niet waarom hij hier was, misschien omdat het gewoon een fijna en mooie plek was om met vrienden te zijn en je pokemons hun gang te laten gaan? Dat zal het wel zijn. Damian hoorde zijn mobiel trillen en keek even op het scherm. Hij zuchtte even en deed hem weg. ''Vrienden...'' mompelde hij wat. ''Ik haat ze allemaal nu. Door jou heb ik geleerd dat vrienden er niet alleen zijn om je achter te verstoppen en elkaar de schuld te geven. Maar dat je er vooral leuke dingen mee kunt doen en een goed gesprek voeren.''

Ayano keek naar damian, ze knikte 'Ja alles gaat goed met mij en me pokemon, met met jouw?' ze keek naar yazoo terug was gekomen, april en pichu waren nog steeds aan het spelen met de andere pokemons, ze glimlachtte. De mobiel van damian ging af hij zuchtte en mompelde iets. ''Ik haat ze allemaal nu. Door jou heb ik geleerd dat vrienden er niet alleen zijn om je achter te verstoppen en elkaar de schuld te geven. Maar dat je er vooral leuke dingen mee kunt doen en een goed gesprek voeren.'' 'Dat is toch beter, blijkbaar waren hun niet echt je vrienden en gebruikte ze je alleen' zei ze zachtjes en legde haar hand op damians schouder. April rende terug naar ayano, ze sprong op haar schoot maar omdat ayano dat niet had verwacht viel ze achterover de fontein in, hoestend als een verzopen kat zat ze in de fontein, april lag op de grond van het lachen maar ayano vond het niet zo erg leuk maar kon er toch wel omlachen.

Damian keek hoe de hand op zijn schouder werd gelegd. Hij vond het niet erg en vond het zelfs leuk als ze dat deed. ''Met mij gaa het prima hoor, de pokemons zijn er weer helemaal te boven en zijn weer klaar voor een volgend gevecht.'' Damian keek toe hoe Ayano in de fontein viel en moest er hard om lachen. ''Ik denk niet dat je pokemon het leuk vind als je meer aandacht hebt voor mij dan voor haar.'' Damian stak zijn hand uit en trok Ayano uit de fontein, het water was erg koud en hij vernam dan ook dat Ayano het erg koud moest hebben, anders moest er wel een wonder zijn gebeurd. Damian haalde zijn pokéballs uit de cape en deed ze aan zijn riem. Voor het eerst sinds een aantal jaren deed hij zijn cape af en deed die om Ayano heen. ''Hier word je vast wel warmer van, meer kan ik nu niet voor je doen maar ik hoop dat je het voldoende vind. Of ik kan Houndour je laten opwarmen maar dan zul je waarschijnlijk wel naar het ziekenhuis moeten met een aantal brandwonden.'' Damian grijnsde even. Zonder cape zag hij er heel anders uit, minder mysterieus en meer een normale jongen. Het voorstuk dat zijn mond bedekte was weg en zijn gezicht was nu volledig te zien in plaats van de helft.

Ayano werd uit het water getrokken en trilde even. Ze bloosde even toen de cape om haar heen werd geslagen. 'Dankje' zei ze liefjes. April lag nog steeds op de grond. Het was aardig koud vooral omdat ze nat was maar de cape hield haar aardig warm. Ze keek even naar damian zonder de cape zag hij er best normaal uit maar toch had het zo wel wat, iets aantrekkelijks aan damian vond ze. zonder ze er ergering in had had ze damian omhelsd zomaar, zonder iets te zeggen.

(sorry voor korte post maar heb vistie xd)