Kamer van Damian

Met een diep zucht en een sleutel in zijn hand stond Damian voor zijn kamerdeur. ''Dit moet hem zijn...'' Voorzichtig deed hij de sleutel in het sleutelgat en de deur opende. Hij stapte zijn kamer wat onzeker binnen, wat was hij al lang niet meer in een kamer geweest. Het was bijna niet voor te stellen dat een jongen al 11 jaar op straat had geleefd en niet eens meer wist hoe een gebouw er van binnen uitzag! Met een harde klap ging de deur dicht en Damian gooide zijn kapotte plastic tassen op het bed. Met een klein sprongetje landde hij op het bed en staarde naar het plafond. Rust...Absolute stilte...Dat was alles wat hij nu nodig had, het was een zware tijd voor hem geweest. Gelukkig had hij zijn pokemon nog.
Hij pakte zijn pokéball en keek erna. ''Binnenkort zien we elkaar weer...Maar je moet nog even wachten.'' Damian pakte uit zijn tas was vuile kleren, schoon waren die nooit geweest, maar misschien kon hij ze hier wel wassen. Hij keek uit het raam en zag in de verte een groot bos liggen, hoorde dat ook bij Rikai? Of was dat alweer een ander gebied? Hij ging zitten in de vensterbank en haalde uit een tas een klein flesje met water. Het water zag er niet echt gezond uit en was alles behalve helder. De dop ging eraf en Damian nam een klein slokje. Wat had hij een dorst gekregen na die lange tijd van reizen.

Een meisje liep over de gangen te struinen. Ze verveelde zich terpletter, ze kende hier nog niemand, nouja dat was niet helemaal waar, ze kende wel wat leerlingen van gezicht maar niet bij naam. 'Kijk kijk kijk wie hebben we daar... de arme zielepoot die haar pokemon kwijt was' zei het verwaande meisje die ze al eens eerder was tegen gekomen toen ze haar eevee kwijt was. 'Heb je toch dat mormel gevonden..' zei ze met een grijns. Het meisje met de naam ayano keek het blonde meisje aan en balde haar vuisten. Met een ruk draaide ayano zich om, 'Teneerste blondje... De enige zielenpoot ben jij... en tentweede niemand.. maar dan ook niemand.. beledigd mij of mijn pokemon' zei ayano kill. Het blonde verwaande meisje begon te lachen, 'Wat wil je doen... Dat mormel van je op mij afsturen' April die in ayano's armen zat geklemd gromde. 'Ahww dat mormel van je grom' zei het meisje met een grijns. Ayano pikte dit niet langer en zetten april op de grond. met dreigde stappen kwam ayano op haar af, 'Nog een woord over april.. en je zo wensen dat je nooit geboren was, blondje' Zei ayano kill. Het meisje snoof, 'Kijk maar uit... op een dag komen je woorden je duur te staan' zei het meisje even kill terug en liep weg. Ayano rolde met haar ogen en liep weer naar april toe en pakte haar op. 'Laat dat blondje maar kletsen, je bent te mooi om waard te zijn voor dat wicht' ze liep door, vele leerlingen waren komen kijken. 'Wat staan jullie nou te kijken' zei ayano aangebrand. Vandaag had ze het niet zo meer erg op mensen. Ze liep stug door. Opnieuw sprong april uit ayano's armen maar dit keer rende ze weg. 'Nee niet weer.. April.. kom terug...' zei ayano en ze begon achter april aan te rennen. April vluchtte een kamer in, de kamer van een jongen.. Ayano die haar eevee achterna ging struikelde en belande precies voor de deur. 'Oeff...' 'auww' zei ayano kreunend ze had een aardige smak gemaakt.

Damian had zich even ingeleefd in de absolute rust die hij hier had. ''Een mooie plek...Maar is dit wel voor mij bestemt?'' zei hij zachtjes. Hij pakte zijn pokéball en gooide hem in de lucht. ''Kom maar jongen.'' Na een paar seconden stond er een Houndour in de kamer. Hij begon wat te blaffen en vroeg om voer. ''Sorry jongen, daarom liet ik je in je ball. Ik heb niks meer...Ik denk dat ik je maar moet afstaan.'' Met een treurige blik keek Damian naar zijn pokémon. Hij hoorde op de gang wat meisjes praten die het blijkbaar niet met elkaar eens waren of een van hun pokemons wel of geen mormel was. Geen aandacht aan geven, daar krijg je alleen maar problemen van dacht Damian bij zichzelf. Houndour kon zich niet rustig houden en opende de deur zelf, en keek om het hoekje. Een paar seconde later hoorde hij zijn pokémon weer terugkomen en verstopt zich onder de cape van Damian. ''Wat is er jongen?'' vroeg de jongen en keek op toen er opeens een Eevee naar binnen kwam rennen. ''Houndour! Pak haar!'' Houndour ging in aanvalspositie staat en liep grommend naar de pokémon toe. Even later kwam er ook een meisje zijn kamer binnenvallen. ''Wat is dit allemaal? Een overval ofzo?'' vroeg Damian in shock.

''Wat is dit allemaal? Een overval ofzo?'' vroeg de jongen in shock.Ayano keek op, 'Was dat maar zo' gromde ze. Kreunend stond ze op. 'heb je nu je zin' zei ze met een druppelhoofd tegen april die weer vrolijk rondjes om haar heen rende. Houndour die in aanvalpositie stond gromde naar april, Ayano trok haar wenkbrouw op, 'Wou jij mijn pokemon aanvallen?' zei ze fel tegen Damian, ze vond dat best zielig van hem, haar pokémon zonder rede aanvallen... of met rede toch vond ze het zielig van hem. Ze keek rond, kapote plastic zakken, viese kleding, cape gescheurd, ze keek even naar het flesje met water nouja water was het wel water het was bruin of geel alsof hij slootwater dronk. Ze tilde april weer op en klemde haar weer in haar armen. 'Loop nooit meer weg oké.. ik wil niet meer problemen' Ze keek naar de jongen, 'Uhmm sorry voor april... ze heeft nogal haar eigenwilletje' zei ze met een druppelhoofd.

''Jij bent hier degene die mijn kamer komt binnenstormen met die pokemon van je. Genoeg reden om je aan te vallen.'' Damian grijnsde even en deed zijn pokemon terug in zijn pokeball. ''Je bent het niet waard'' zei hij zacht. Hij liep richting het bureau en haalde uit zijn tas een kapot fotolijstje en zett deze op het bureau. Hij zuchtte even en keek erna zonder iets te zeggen. Op de foto stond een paartje Houndooms en een aantal puppies; Houndours. Waren jullie nog maar bij me, ik ben jullie dankbaar om voor jullie zoon te zorgen dacht hij. Hij wapperde wat met zijn cape en er viel wat vuil uit, maar ook zijn pistool. Damian pakte het op en keek er even naar, hij had er geen kogels meer voor. Hij keek even naar Ayano. ''Het is een deel van mijn verleden...Ik heb geen kogels meer, dus angst voor het pistool is niet nodig.'' Damian legde het bij de foto en ging op zijn bed zitten en zuchtte even diep. Met zijn handen voor zijn gezicht sloot hij zich even af van de buitenwereld.

Ayano fronste toen hij zei dat ze kwam binnenstormen, 'Kan ik er wat aan doen dat mijn pokémon wegrend en dat ik val' zei ze fel terug, toen hij grijnsde balde ayano haar hand tot een vuist, ze was slecht in zelfbeheersing en kon daardoor gemakkelijk uitvallen, ''Je bent het niet waard'' die woorden maakte haar boos, 'Je weet niet tegen wie je het heb' siste ze kwaad terug, hij wist echt niet tegen wie hij het had een dochter van een magma familie die al vele dingen hadden gedaan, ook zij moest deze dingen doen maar zij was dapper genoeg om dit af te wijzen pokemon pijn doen vond ze zielig eveneens als dat joch, tegen wie dacht hij eigelijk te praten een hoop stof, lucht, zij was ook maar een mens en hij hoorde dat met respect te behandelen dat zou zij ook doen als hij vriendelijk tegen haar was, in plaats van zo bot en harteloos. een pistool viel op de grond en met een frons keek ze er naar, ''Het is een deel van mijn verleden...Ik heb geen kogels meer, dus angst voor het pistool is niet nodig.'' ookal had hij kogels voor een jochie als hij zou ze nooit bang worden, hij was verwaand en arogant zoals de meeste kinderen hier... 'Al zou je kogels hebben ik zou niet bang zijn' zei ze eerlijk. Ze was jiet bang voor mensen met pistolen, team magma was een groter probleem voor haar aangezien ze gezocht werd door hun, aangezien ze hun 'Project' had laten ontsnappen, iedereen was daar zo vriendelijk geweest op haar de deur te wijzen en 10 seconde voorsprong gaven op haar dood... Dus waarom zou ze bang zijn voor dat joch. April die achter ayano stond had haar oren in haar nek terwijl ayano rustig tegen de muur stond aan geleund. 'Ben je echt zo harteloos zo als je je voor doet...' zei ze dit keer kalm.

''Eruit...Nu!'' riep Damian. ''Het lef al om hier mijn kamer in te komen zonder dat vragen is tot daar aan toe. Maar dan ook nog op zo'n manier verder gaan...Dat hoef ik niet te pikken.'' Damian moest lachen om wat Ayano te vertellen. ''Het intresseert me helemaal niks wie je bent. Wat mij betreft ben je een crimineel. Ik ken zo mijn connecties. En je kunt me toch niks doen, of wil je nu al weer van school af?'' Damian pakte zijn pokéball en liet Houndour er voor de zekerheid maar uit, voor dit vage mens helemaal ging flippen. ''Als ik echt harteloos was had ik je nu allang door je kop geschoten. Maar helaas voor jou...Ik heb leren omgaan met mijn verleden, dus ik ben niet meer harteloos. Ik geef om meer dan dat jij denkt. Maar niet om mensen die denken een grote bek te moeten geven en zonder pardon een kamer in te moeten komen. Dan ben ik harteloos...'' Damian draaide zich om en zijn cape zweefde mee. Hij liep richting het raam en staarde naarbuiten toe. Hij maakte een diep zucht. ''Zo....Dat is er eindelijk uit.''

Ayano was even stil, ze draaide haar hoofd naar de deur. 'Sorry' zei ze zachtjes, 'Ik bedoel gewoon... nouja ik kan me niet echt beheersen en pokemons aanvallen en pijn willen doen dat heb ik liever niet... ik bedoel je zo toch ook niet willen dat je houndour iets overkomt? En als iemand dat zegt dat tripp ik hem een beetje... april is namelijk het enige wat ik heb en dat wil ik liever niet kwijt' de laatste zin zei ze zachter dan de rest. 'Uhmm het spijt me... ik zal je niet langer storen...' zei ze zachtjes. ze zuchtte even en draaide zich om.

Damian gaf geen commentaar, hij had haar niet kapot kunnen schelden of haar kunnen laten zien dat er niet met hem te sollen was. Maar hij hield zich in. ''Houndour is geboren om mij te beschermen en zal dat ook altijd doen. Maak je maar geen zorgen om hem, in tegenstelling tot de meeste heb ik mijn pokemon onder controle en ben ik op alles voorbereid.'' Damian haalde uit zijn tas verschillende soorten geneesmiddelen voor pokemon. ''Hier kun je alles mee oplossen...'' Damian knikte even. ''Het is al goed...Ik kan mezelf soms niet goed beheersen. Vooral niet als ik in een onverwachte situatie kom en het helemaal niet gaat zoals ik dat wil. Dat zal wel iets met mijn verleden te maken hebben.'' Damian liep van het raam naar het bed toe en ging zitten. Houndour sprong op het bed en ging liggen. ''Dark...'' zei Damian lachend. ''Zo noem ik je. Het is onvoorstelbaar dat ik je in al die jaren nooit een naam heb gegeven'' zei Damian zachtjes. Hij gaf de pokemon een aai over zijn hoofd en Houndour liet een soort blaf horen.

Ayano had stil geluisterd naar damian en knikte toen hij zei dat het goed was en zich zelf soms niet kon beheersen moest ayano even glimlachen, 'Hoe wou je dan dat het ging?' vroeg ze omdat hij zei helemaal niet gaat zoals ik wil, dus ze was benieuwd hoe hij het dan had gewild. ''Dark...'' zei hij zachtjes tegen zijn pokemon als een naam, 'Mooie naam' zei ayano kalm, ze keek hem even aan haar naam was ze wel verschuldigd aan hem vond ze, 'Ik ben ayano' zei ze rustig tegen hem. Ze keek naar april die achter haar stond, 'en dit is april' zei ze even rustig zoals de vorige woorden, zolang ze rustig bleef viel er wel gewoon met haar te praten zoniet nouja dan kon je beter niet tegen haar praten want ze kon best snel agrasief worden (Ik weet ik heb het niet goed gespeld maar wat een woord DX)

Damian keek even naar Ayano, die zich had voorgesteld. ''Ik ben Damian Valentine, en zoals je al gehoord hebt is dit dus mijn Dark. Hij is erg speciaal voor mij. Ik heb mijn hele jeugd op straat geleefd en heb daar een hele tijd geleefd tussen een familie Houndooms en Houndours. En als dank voor mijn zorg mocht ik hun sterkste zoon meenemen.'' Damian keek even naar April. ''Het is een leuke pokémon, maar volgens mij nogal hyper.'' Uit zijn tas haalde Damian wat pokemonvoer en zette het op de grond neer. Dark begon meteen te eten. ''Als je het vertrouwt mag April ook wel wat komen eten'' zei Damian tegen Ayano. ''Ik kom dus van de straat, ik kan je dus weinig te eten of drinken aanbieden. Alleen wat pokemonvoer of slootwater.'' Damian moest even lachen. Hij had leren leven met verleden en kon er zo nu en dan wel de lol van inzien, behalve als het te persoonlijk werd.

Ayano keek naar damian, ze glimlachtte even. toen hij vertelde over zijn verleden twijfelde ze er aan of ze iets moest vertellen over haar verleden, het lag best zwaar, dochter zijn van 2 hoge mensen in team magma veel niet mee, ''Het is een leuke pokémon, maar volgens mij nogal hyper.'' Ayano schrok op uit haar gedachten, en lachtte even, 'Niet alleen hyper maar ze heeft zo nu en dan wel haar eigenwilletje zoals de net' zei ayano met een glimlach, toen hij aanbood om april te laten eten schudde ze haar hoofd, 'dat hoefd niet hoor, april en ik hebben net gegeten in het schoolcafe kantine gebeuren iets' Ayano leunde nog steeds tegen de muur aan en april kwam langszaam achter ayano vandaan. 'Maar achja mijn verleden is ook niet echt een pretje geweest dus we zitten zo ongever in het zelfde schuitje' zei ze zachtjes ze glimlachtte even.

Damian hoorde dat Ayano blijkbaar ook een minder leuk verleden heeft gehad, hij had niet veel zin om daar nu over te gaan praten. Dat kwam nog wel als ze elkaar beter kenden, ze wisten nu alleen de namen. ''Ik denk dat ik ook zometeen richting de schoolkantine ga. Ik krijg best wel honger.'' Dark snuffelde een beetje aan April en tikte hem speels aan. Hij had al een tijd geen andere pokémon meer gezien en wilde graag weer spelen en lol maken. ''Het is voor Dark ook weer fijn om andere pokemons te zien. Het is al weer een tijd geleden.'' Damian staarde uit het raam, een aantal pokemons kwamen overvliegen en in de verte waren de ponyta's aan het grazen. ''Prachtig, die wezens zijn echt magisch.'' Damian draaide zich om en keek Ayano aan, hij wist verder niet wat hij moest vertellen. ''Weet jij misschien wanneer de lessen beginnen?'' vroeg hij maar om het gesprek in tact te houden. Maar of het nu een leuke vraag was om over te praten wist hij niet. ''Wat voor een aanvallen kan April eigenlijk?'' De jongen staarde even naar Dark. ''Mijn Houndour kan nu alleen nog Flamethrower en Bite. Maar ik wel hem nog meer leren. Ook om zich te kunnen verdigen.''

Ayano was blij dat hij niet verder vroeg naar haar verleden, ze knikte toen hij zei dat hij straks naar de schoolkantine ging. ''Het is voor Dark ook weer fijn om andere pokemons te zien. Het is al weer een tijd geleden." Ayano glimlachtte, 'voor april niet heel erg lang denk ik aangezien we steeds weer worden achter volgd door pokemons' zei ayano sarciastish, nouja ze had eigelijk wel gelijk op haar reis hier naar toe werd ze ook al achtervolgd door team magma en hun schattige pokemons die al zo lief voor je waren. ''Weet jij misschien wanneer de lessen beginnen?'' Ayano haalde haar schouders op, 'ze sturen je een bericht van te voren' gaf ayano als antwoord op zijn vraag.''Wat voor een aanvallen kan April eigenlijk?'' vroeg damian, ayano dacht even na,'Uhmm tackel, schaduwbol en graaf... april heeft niet echt zoveel aanvallen, maar de school is pas net begonnen dus wie weet evolureerd ze' zei ayano overtuigd. Ze wist ook wel zeker dat april evolureerde tenminste als ze het wou.

Damian knikte even. ''Ok, dan wacht ik wel op een berichtje. Dat kan niet meer zo lang duren neem ik aan.'' Hij luisterde naar de aanvallen die genoemd werden. ''Mooi rijtje al. En ja, ik hoop dat mijn pokemon hier ook veel gaat leren. Net als ikzelf. Ik heb het in me om een goede trainer te worden, dat weet ik. Maar het is wel erg moeilijk en ik weet dat de leraren het uit me kunnen krijgen om hier met een diploma weg te gaan.'' Damian staarde nog eens naar Houndour en daarna naar Eevee. ''Eevee's evolueren toch met Stones? Weet je al in welke pokémon je Eevee wilt laten evolueren? Het zijn allemaal prachtige pokemons waar hij in zou kunnen veranderen. Mijn Houndour moet uiteindelijk een Houndoom gaan worden en net zo groot en sterk worden als zijn ouders. Maar hij heeft nog een lange weg te gaan en moet nog erg veel leren voor dat moment er ook daadwerkelijk is.'' Damian gaf Dark nog een aai en liep wat rond door zijn kamer. Hij keek nog eens naar de foto. ''Ik mis ze wel, al die leuke pokemons om heen. Maar het straatleven is absoluut geen pretje.'' Dark blafte een keer en vertoonde speels gedrag tegenover April.

ayano luisterde even en toen hij zei dat hij het ging halen om met een diploma weg te gaan glimlachtte ze, 'Ik hoop het voor je, maar ik denk dat het wel red',''Eevee's evolueren toch met Stones? Weet je al in welke pokémon je Eevee wilt laten evolueren? Het zijn allemaal prachtige pokemons waar hij in zou kunnen veranderen. Mijn Houndour moet uiteindelijk een Houndoom gaan worden en net zo groot en sterk worden als zijn ouders. Maar hij heeft nog een lange weg te gaan en moet nog erg veel leren voor dat moment er ook daadwerkelijk is.'' zei damian tegen haar, ayano keek hem aan, 'niet allemaal, umbreon en espeon bijvoorbeeld niet, de veranderen als hun geluksdag er is umbreon in de nacht en espeon in de ochtend' ze dacht na, 'Maar het is er net aan wat april wil worden' zei ze met een glimlach, daar was ze overtuigd van haar april mocht kiezen in wat het evolureerde. toen hij zei dat het straat leven geen pretje was knikte ze, 'Ik snap het... ik heb niet lang buiten geleefd een weekje eigelijk maar voordat ik kon intrekken bij me oom en tante... maarjaa het leven van een opvolger van team magma is ook niet echt een pretje' dat was ze een opvolger maar aangezien ze het had geweigerd nouja geweigeerd ze had iets veel ergers gedaan volgens hun een lugia laten ontsnappen waar ayano absoluut geen spijt van heeft gehad. haar oom en tante waren het gelukkig met haar eens hun hadden team magma ook afgezworen net als haar opa en oma alleen haar vader ging de slechte kant op en werd de rechterhand van de baas van team magma, even later trouwde hij met een van de raadsvrouwen van team magma haar moeder en kregen ze eerst haar zus gigi en daarna haar, bij haar was het duidelijk wat ze ging worden... ze werd de rechter hand dat was gekozen door de echte baas zelf toen ze een baby was... de opvoeding van ayano was zwaar, nog zwarder voor haar dan haar vader en moeder, ayano verafschuwde ze dat ze pokemons pijn deden en vingen voor slechte dingen. Ze heeft nog nooit zo veel haat gevoeld in haar hele leven, de ogen van haar vader branden op haar huid. de blauwe plekken die ze van hem had gekregen waren niet meer erg goed zichtbaar maar ayano kon precies nog weten waar ze was geslagen, een grafisch geheugen was daarbij nooit zo leuk vond ze.

Damian luisterde even naar wat Ayano allemaal te vertellen had, het was best een lang verhaal. ''Ok, dus je word nu achterna gezeten door Team Magma? Dat is kut voor je, weet je al wat je er tegen wil doen? Vroeg of laten kun je niet meer vluchten neem ik aan. Team Magma is een sterk team.'' Damian keek even naar zijn Houndour, hij zag hun twee nooit in Team Magma zitten, ook al leken ze allebei qua uiterlijk wel op leden. Zeker Houndour was een pokemon die je nog wel is tegenkwam bij dat soort teams. ''Als het moet kan ik je helpen, en ik weet zeker dat de rest van de school dat ook zal doen.'' Damian hoorde ook dat ze een week op straat had geleefd voor ze bij haar oom en tante ging wonen. ''Jij hebt geluk, mijn familie heeft me nooit geaccepteerd. Ik heb vanaf mijn 6e jaar op straat geleefd en toen ik 11 werd ben ik crimineel geworden om aan mijn geld te komen. Mijn pistool is daar een herinnering aan. Ik had wel vrienden, maar die zag ik bijna nooit meer. Ik blij dat ik nu op deze school zit en dat ik de kans krijg om te bewijzen met pokemons in plaats van de crimineel uit te hangen.''

''Ok, dus je word nu achterna gezeten door Team Magma? Dat is kut voor je, weet je al wat je er tegen wil doen? Vroeg of laten kun je niet meer vluchten neem ik aan. Team Magma is een sterk team.'' Ayano knikte, 'Uhmm ik wil als ik sterker ben met mijn pokemon de schuilplaats van team magma aanvallen, in al die jaren zijn ze geen een keer verplaats dus dit keer zal dat ook niet zijn' zei ze overtuigd. toen hij zei dat hij wou helpen keek ze hem schuin aan, Aarzelde even maar knikte toen, 'maar hoe wil je dat gaan doen?' hij sprak verder over zijn verleden ze knikte even, 'we zitten bijna echt in het zelfde schuitje' ze lachtte even en keek hem aan, 'Je bent wel oké damian... ik mag je wel' zei glimlachtte even, dat ze mensen echt mocht kwam echt zelden voor, dat ze de gene kende ja ze kende veel mensen maar de meeste mensen mocht ze niet of vertrouwde ze ze niet.toen hij zei dat hij vrienden had maar ze ze bijna nooit zag keek ayano hem alleen maar aan, 'Je maakt vast hier wel nieuwe vrienden' zei ze met een glimlach.

Damian hoorde het verhaal aan, je kon goed praten met haar en dat vond hij wel erg fijn. Hij had al lange tijd niet meer zo'n gesprek gehad met iemand. ''Ik ga je helpen op dezelfde manier als je van plan was ze te gaan aanvallen...Heel goed mijn pokemons trainen. Zelfs met sterke pokemons is team Magma nog te sterk om alleen aan te vallen, dus misschien moeten we een klein clubje ofzo hebben die je ook willen helpen, dat zal dan al een goed begin zijn. En daarna heel veel pokéballs verzamelen zodat we meer pokemons krijgen.'' Damian wachtte af wat Ayano van dit voorstel zou vinden, mogelijk vind ze het helemaal niks. Dat zou zomaar kunnen, het was nooit zijn sterkste punt geweest; denken. Maar toch vond hij het nog wel aardig klinken. Houndour was inmiddels al in slaap gevallen op het bed, het was voor hem ook een zware tijd geweest en hij kon nu eens een keer écht rusten zonder op zijn hoede te zijn of op zijn trainer te moeten passen.

Ayano hoorde zijn plannen aan, ze konken er goed en ze wist dat het weinig nut had team magma in je eentje aan te vallen. 'Uhmm een clubje dus' ze vond het wel aardig klinken. langzaam ging ayano naast hem zitten op het bed. 'het is een begin... maar hoe gaan we het dan noemen, ik neem aan dat wij 2 de leiders zijn.. tenminste als je het wild' ayano glimlachtte even. ze keek naar even naar damian en daarna naar haar pokeball waar pichu in zat, met haar handen begon ze er een soort van mee te spelen, dat deed ze wel vaker als ze aan het denken was. april die nog aardig moe geworden was viel in slaap op de grond, niet erg de beste plek vond ayano maar hé als je moe was kon je overal slapen. ze vond het er wel schattig uit zien.

''Ja, het kan inderdaad een soort clubje worden. En wie weet worden we wel ooit een soorten studentenvereniging met een heleboel leden.'' Damian moest even lachen bij het idee dat ze met een groep kinderen die Magmaluitjes kwamen aanvallen. ''Ik wil graag leider zijn met je, ik ben misschien geen geboren leider maar ik vind het wel erg leuk om te doen en het is tenslotte ons idee om het te gaan doen, dus moeten wij ook de leiders zijn.'' Damian dacht daarna even diep na. ''Ik weet zo ook niet een naam, maar dat komt allemaal nog wel.'' Damian keek even naar Ayano die met haar pokéball aan het spelen was, hij had zich altijd afgevraagd wat zich daar in een ball afspeelt; zit de pokemon in een soort hok te wachten om bevrijd te worden of hebben ze er een soort huis? Hij kon het antwoord niet weten en hij zou er waarschijnlijk ook niet achterkomen, jammer. Damian staarde kort naar Ayano. ''Weet jij nog mensen die misschien lid kunnen worden? Ik ken op jou na, helemaal niemand hier.''

Ayano glimlachte en kon het niet laten om hem te knuffelen, toen ze hoorde dat hij mee wou doen, na ongeveer 2 minuten liet ze hem los en beet ze op haar onderlip, 'Sorry ik kon het niet laten.. slecht in zelfbeheersing' ze lachtte even. ''Weet jij nog mensen die misschien lid kunnen worden? Ik ken op jou na, helemaal niemand hier.'' ayano dacht na, ze had veel leerlingen gezien maar de meeste kende ze niet bij naam, ze keek bedenkelijk voor zich uit, 'Ik ken wel een jongen maar ik weet niet of hij weil lid wil worden' ze zuchtte even, 'die club oprichten is moeilijker dan ik dacht..' ze slaakte een zuchtje. Soms wou ayano echt een pokemon zijn als ze naar april keek die lag te slapen geen zorgen helemaal niets doen, ze hoefde niet eens te lopen als ze dat wou dan werd ze gedragen.. maarja ieder voordeel had zijn nadeel dat wist ze maar al te goed.

Damian schrok even van de omhelzing maar keurde het goed. ''Maakt niet uit, hebben we allemaal wel is last van'' zei hij en moest er even om lachen. Niet te geloven dat ze een tijdje geleden nog ruzie hadden en nu goede vrienden waren geworden. Houndour was inmiddels van het bed af gekomen en liep richting het bureau om daar op te klimmen om vervolgens verder te gaan met zijn slaapuurtje. ''Hij is en blijft een rare pokemon'' zei de jongen en grijnsde even. ''Wie is de jongen dan? Misschien ken ik hem, hij zou wel een optie kunnen zijn als hij dat wil natuurlijk. Heeft hij wel goede pokémon?'' Damian dacht even na. ''Ik kan echt niet wachten op mijn tweede pokéball, als ik die heb ga ik meteen op pad om een Duskull te vangen, echt een leuke pokemon met sterke aanvallen.'' Damian dacht nog even na over het clubje. ''Maar...Wanneer zijn we sterk genoeg? Voordat we ons diploma halen zijn we alweer een paar jaar verder. En ik denk niet dat we tot die tijd hebben, Team Magma wacht niet geduldig af. Maar als ze met niet te veel komen hebben we nu ook al kans'' zei Damian zelfverzekerd.

Ayano lachtte na zijn woorden, 'Volgens mij heb jij nog nooit iemand geknuffled buiten je pokemon om dan' grapte ze. Ze keek naar dark die nu op het bureau lag te slapen, ze grinnikte, 'Zo trainer zo pokemon' ze stak even haar tong plagerig uit. Ayano was opzich ook een best wel raar iets, het ene moment was ze pissig op je het andere moment vriendelijk, of ze begon je te plagen, ayano vond het best hoe ze was zolang ze niet kwaad werd viel er met haar genoeg lol te beleven. ze keek naar april die nog steeds lag te slapen. hij vroeg wie die jongen was ze dacht even na, 'kadaj... hij heeft een absol en volgens mij zijn ze wel een goed team' ze glimlachtte even, 'het is een leuke jongen, erg vriendelijk.. ontmoeten hem toen hij de weg kwijt was in de hal' hij had het nu over zijn 2de pokemon, ze knikte 'Ik heb mijn 2de pokemon al' zei ze trots, dat was ze ook ze had een 2de pokemon een van de weinige die een 2de pokemon had dacht ze. terwijl ze het zei begon ze weer te wriemelen aan haar pokeball. ''Maar...Wanneer zijn we sterk genoeg? Voordat we ons diploma halen zijn we alweer een paar jaar verder. En ik denk niet dat we tot die tijd hebben, Team Magma wacht niet geduldig af. Maar als ze met niet te veel komen hebben we nu ook al kans'' zei hij zelfverzekerd, ayano dacht na, 'ik denk als we er klaar voor zijn... dat weten we dan wel...' zei ze vastbesloten.

Damian ging niet op het eerste, als hij dat ging doen kwam er weer te veel naarboven van vroeger en dat was niet zo plan. Het was nooit zijn schuld geweest dat niemand in zijn familie van hem hield en ze hem daarom maar op straat hadden gedumpt. ''Ik slaap nog altijd in mijn bed, Dark slaapt overal'' grapte Damian en keek Ayano even aan. Hij vond haar erg aardig en dat was niet zo geweest in het begin, als hij niet kalm was geworden zat ze hier niet meer omdat ze weg moest. Dan had hij nooit een goede vriend erbij gekregen en hadden ze allemaal geen clubje kunnen bedenken om Ayano te helpen. ''Kadaj...Zegt me niet veel, er lopen hier ook best veel leerlingen rond. Het zou kunnen dat ik hem al is gezien heb maar ik kan hem me niet echt herinneren.'' Toen hij hoorde dat de jongen een Absol had dacht hij nog even na. ''Ook nooit iemand met een Absol gezien, dus ik ken hem denk ik niet. Als je hem nog is tegenkomt dan vraag het maar.'' Damian hoorde wat Ayano nog meer te vertellen had. ''Ja, inderdaad. Waarschijnlijk merken we zelf wanneer we klaar zijn om een groot gevecht te gaan houden. Maar we moeten Team Magma zeker onderschatten. Maar ik neem aan dat je dat al weet. Maar...Moeten we je vader uitschakelen of hem met rust laten en de anderen aanvallen? En wat voor een pokemon hebben ze zoal? Ik weet dat ze Numels en Mightyena's hebben.''